Z Harrym cz.9

-W …. Tobie Harry. I dopiero teraz wiem co tak naprawdę znaczy kochać.  Kocham cię Harry i jeszcze nigdy nie kochałam kogoś tak bardzo.

-Ja też nigdy nie zakochałem się tak jak w tobie. Jesteś dla mnie najważniejsza i nie pozwolę, żeby ktokolwiek cię skrzywdził.

Pocałowaliście się. Twoje usta były całe mokre od łez.

-Zayn już wie, że go widziałaś ?

-Tak. Poszłam do niego i z nim zerwałam.

-Co teraz ?

-Chyba pojadę na jakiś czas do Polski, żeby odpocząć i wszystko poukładać.

-Ja cię nigdzie nie puszczę.

-Dlaczego ? Ja mam tam rodzinę muszę się z nimi spotkać.

-Nie. Ja wiem, że jak ty tam pojedziesz to już tutaj nie wrócisz.

-Wrócę.

-A jeżeli nie ?

-Przecież i tak nikomu to nie zrobi różnicy.

-Właśnie, że zrobi. Szczególnie mi. Jeżeli chcesz jechać to musisz mi obiecać, że wrócisz.

-Harry ja………..

-Obiecaj !

-Obiecuje.

Oparłaś głowę na ramieniu bruneta. Wtuliłaś się w niego parząc na ludzi i padający na nich deszcz. Chłopak objął cię mocno i szepnął do ucha.

-Kocham cię i nigdy nie pozwolę ci odejść.

Twoją odpowiedzią było złapanie Harrego za rękę i mocne wtulenie w niego.

Czułaś, że to właśnie on daje ci tą bliskość, że to właśnie przy nim czujesz się bezpieczna jednak Harry był chłopakiem twojej przyjaciółki, na której również ci zależało.

~Oczami Louisa~

Przechodząc zatrzymałem się przed drzwiami pokoju [T.I], ponieważ usłyszałem, że z kimś rozmawia. Tak, słyszałem całą rozmowę jej i Harrego. Słyszałem wszystko. Nagle zauważyłem, że w moją stronę idzie [I.T.P].

-Hejka a co ty tu tak stoisz ? – zapytała jak zawsze radosna.

-Tak sobie przechodziłem.

-Aha. Jak z [T.I] ? Wiesz może ?

-Jest w pokoju. Harry z nią rozmawiał.

-I co ? Pomogło ?

-Nie wiem. Ale lepiej tam jeszcze nie wchodźmy. Powinna zostać sama.

-Jasne. Ale ja mam tyle tych siatek.

-To chodź do mnie.

-Ok. Ale nie będę ci przeszkadzać ?

-Ty ? Nigdy.

~Twoimi Oczami~

Wstałaś wcześnie rano, bo nawet nie mogłaś chociaż na chwilkę zmrużyć oka. Ubrana w dres zeszłaś powoli na dół na śniadanie. Wszyscy już tam byli oczywiście nie mogło zabraknąć tam Zayna.

Ich oczy momentalnie skierowały się na ciebie.

-Cześć. – powiedzieli wszyscy chórkiem oprócz Zayna.

-Cześć.- odpowiedziałaś ale tak, że prawie nie było cię słychać.

Śniadanie już prawie dobiegało końca. Grzebiąc łyżką w płatkach wyrwałaś się aby poinformować swoich przyjaciół o swoim wyjeździe.

-Lecę do Polski !- powiedziałaś patrząc w miskę.

 -Jak to ? – zapytała zdenerwowana twoja przyjaciółka.

-Tylko na jakiś czas. Chcę spotkać się z rodzicami.

-Na ile wyjedziesz ? – spytał Niall.

-Nie wiem. Ale nie na długo.

-Mamy nadzieje, że nie na długo, bo chcemy cię widzieć z powrotem. – powiedział jak zawsze pozytywny Liam.

-Oczywiście. – powiedziałaś z lekkim uśmiechem na twarzy.

-Kiedy wyjeżdżasz ?- zapytała [I.T.P]

-Dziś w samo południe.

-Już dzisiaj ? –pytała dalej przyjaciółka.

-Tak ale im szybciej wyjdę tym szybciej wrócę.

-Masz rację.

-Zawiozę cię na lotnisko. – zaproponował Harry.

-To świetny pomysł. Harry ci pomorze z tymi walizkami. – mówiła [I.T.P]

Poszłaś do pokoju, wyciągnęłaś walizkę i zaczęłaś pakować swoje rzeczy.

-Nie przeszkadzam ?- zapytała wchodząc do pokoju [I.T.P]

-Nie no coś ty.

-Pomóc ci ?

-Nie, dzięki. Już prawie skończyłam.

-Wyjeżdżasz ze względu na Zayna, prawda ?

-Nie. Po prostu chcę sobie wszystko przemyśleć, poukładać.

-Wrócisz ?

-Tak.

-Obiecujesz ?

-Obiecuje.

-Pamiętaj mimo że Zayn cię zranił masz osoby, które cię kochają.

-Wiem…. dlatego wrócę.

-Zawsze będziesz dla mnie najważniejsza. Pamiętaj.

Po tych słowach [I.T.P] się przytuliłyście.

-Ja też cię kocham moja najlepsza przyjaciółko.- powiedziałaś do swojej prawdziwej przyjaciółki.

W tamtej chwili pomyślałaś, że nie możesz jej stracić. Ona była przy tobie zawsze, więc musi zostać do końca.